Έξω κυλάει της πόλης το ποτάμι
δε μου 'πες στα ταξίδια σου τι είδες
αν όπως πήγες γύρισες δεν πήγες
στου κόσμου το πολύχρωμο χαρμάνι


Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

~3.Η επιστροφή.






*Έκατσα κοντά τους σιωπηλή, ο Νώντας άνοιξε τα μάτια του, είσαι καλά; με ρώτησε νυσταγμένα. Καλά του απάντησα μονολεκτικά και άνοιξα τον υπνόσακο για να τον σκεπάσω.

  

 Βολεύτηκα αναπαυτικά δίπλα τους έτσι ώστε να ακουμπάω σχεδόν πάνω στον Άγγελο, έδειχνε προσηλωμένος στην ιστορία που διάβαζε, δεν ήθελα να τον ενοχλήσω, χάζεψα λίγο τις εικόνες μαζί του, άρχισαν να κλείνουν τα μάτια μου, έγειρα το κεφάλι μου στα πόδια του και κοιμήθηκα.
  
   Δε ξέρω μετά από πόση ώρα ένιωσα ένα χέρι να με σκουντάει και να μιλά σχεδόν μέσα στο αυτί μου, με τόνο ενοχλητικό. Άνοιξα τα μάτια μου, ο Νώντας καθόταν δίπλα μου για ώρα και προσπαθούσε να με ξυπνήσει, το πόδι του Άγγελου είχε αντικατασταθεί μια μαλακιά τσάντα. "Με ξυπνάς ώρα;" τον ρώτησα αφήνοντας ένα μεγάλο χασμουρητό στο τέλος. "Ναι και δε καταλαβαίνεις τίποτα, έχουμε θέμα σήκω", απάντησε με μια φωνή ταραγμένη.
  
   Το καράβι είχε δέσει στην Αστυπάλαια, ήταν το λιμάνι για το οποίο είχαμε εισιτήριο, άρχισε να με πιάνει ένας αλμυρός πανικός, το μυαλό μου δούλευε σε χίλιες στροφές, έπρεπε να βρούμε τι θα κάνουμε εάν μας πιάσουν χωρίς εισιτήρια. "Το καράβι είναι ήδη μισή ώρα αραγμένο στο λιμάνι και δε λέει να λύσει", με πληροφόρησε ο Νώντας, "ο Άγγελος έχει πάει να δει τι γίνεται". Άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια, αυτό ήταν, απλά θα μας κατέβαζαν στην Αστυπάλαια και άντε να βρούμε τρόπο να γυρίσουμε. Το μυαλό μου άρχισε να φτιάχνει τα πιο ακραία σενάρια, για το τι θα πω στους γονείς μου, για το που θα κοιμηθούμε απόψε, αν έχει κάμπινγκ η Αστυπάλαια, πως θα βρούμε δουλειά και διάφορα τέτοια. Την απόλυτα ενεργή διαδικασία της σκέψης μου διέκοψε η παρουσία του Άγγελου. "Είναι ένας παππούς στο λιμάνι ο οποίος είναι στα τελευταία του και δε ξέρουν τι να κάνουν, πρέπει να μεταφερθεί στην Αθήνα, γι' αυτό καθυστερούμε", μας είπε καθησυχαστικά.
   
  Καμία ανακοίνωση για έλεγχο εισιτηρίων. Μετά από μια ώρα αναμονή το καράβι συνέχισε τον προορισμό του. Ξέραμε και οι τρείς ότι από δω και πέρα εάν κάτι συνέβαινε θα είχαμε προβλήματα. Παρ’ όλη την αγωνία μας συνεχίσαμε να απολαμβάνουμε το ταξίδι της επιστροφής. Ο Άγγελος συνέχισε με το δεύτερο τεύχος του κόμικς που διάβαζε και γω με τον Νώντα ξαπλώσαμε κοιτώντας τον αστροστόλιστο ουρανό.


...συνεχίζεται

10 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

εύχομαι η συνέχεια να μην αρχίσει όσο και τούτη!!! βασανιστήριο σταγόνας!

Ανώνυμος είπε...

Το οριστικό σχόλιο θα πέσει με την ολοκλήρωση της ιστορίας. Αλλά θα συμφωνήσω με τον Λύχνο για το μαρτύριο της σταγόνας που μας υποβάλλεις. Βασανίστρια :-)

roundel είπε...

Λυχνε μου,
και γω το ευχομαι μα για να γραψω τουτη δω την ιστορία πρέπει να είμαι χαλαρή και αυτές τις μέρες μόνο χαλαρήδεν είμαι....
ζητώ συγνώμη για το βασανιστήριο και υπόσχομαινα επανορθώσω σύντομα!

bd μου,
Βασανίστρια άθελα μου...
έτσι όπως πάει αυτή η ιστορία σίριαλ έχει καταντήσει και σε βλέπω να σχολιάζεις στη καινούργια σεζόν! χι χι

Theorema είπε...

Γλυκιά μου κοπελούδα,
εύχομαι αστείρευτες εμπνεύσεις, όρεξη και κέφι! Και μια χρονιά ευτυχισμένη, φιλική, ξεσηκωτική και γεμάτη νιάτα, εντός κι εκτός!
Πάντα τέτοια όμορφα και πάντα χαρά!

Top blogs είπε...

Με την ευχή η νέα χρονιά να σου προσφέρει δημιουργική έμπνευση, ζωντάκια και όρεξη σου αφήνουμε και εδώ τις ευχές μας.
Να είσαι πάντα χαρούμενη.

roundel είπε...

*Theorema*
Καλό μου θεώρημα σευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου!

Ανταποδίδω και σε φιλώ γλυκά:)

roundel είπε...

*Top blogs*
Σας ευχαριστώ Top blogs να είστε καλά και εσείς και να έχετε αυτά που επιθυμείτε!

Μαρια Νικολαου είπε...

Ομορφο κείμενο...

roundel είπε...

Καλώς όρισες...
χαίρομαι που σου άρεσε:)

Vasiliki είπε...

Χαίρομαι πολύ για το διαδικτυακό ταξίδι που μου προσέφερες μέσα από το blog σου!!!

Είναι ένα τόσο ζωντανό πέρασμα που μοιάζει με σταθμό! ;)

β.α (ψυχραιμία)